Termi #Arbëria ka rrënjë të thella në historinë dhe kulturën shqiptare, shumë kohë përpara se emri Shqipëri të bëhej emri zyrtar i vendit. Historikisht, “Arbër” dhe “Arbëresh” ishin emrat që shqiptarët përdornin për t’iu referuar vetes, gjuhës së tyre (Arbënisht) dhe atdheut të tyre.

Që në shekullin e 16-të, figura të tilla si Gjon Buzuku përdornin “Arbënesh” për të përshkruar veten. Në shekujt pasues, termi ruajti një rol qendror: nga Kuvendi i Arbërit (1703) deri te Rilindja Kombëtare Shqiptare e fundit të shekullit të 19-të, kur intelektualët “Shqiptarë të Italisë” si Jeronim De Rada dhe Vincenzo Dorsa forcuan vlerën e tij simbolike. Gjatë shekullit të 20-të, poetë dhe studiues të tillë si Giuseppe Schirò dhe Eqrem Çabej konfirmuan se Arbëria mbeti një koncept i gjallë, i aftë të bashkonte shqiptarët brenda dhe përtej kufijve territorialë. Edhe sot, komunitetet arbëreshe të Italisë vazhdojnë ta quajnë veten kështu, duke ruajtur një lidhje të fortë me “atdheun e tyre të përzemërt”.

Prandaj, Arbëria nuk përfaqëson një zonë të caktuar gjeografike, por një trashëgimi të përbashkët kulturore, një simbol identiteti që përfshin shekuj historie. Është atdheu shpirtëror i shqiptarëve në trojet e tyre të origjinës dhe në diasporë – nga Arbëreshët në Itali deri te Arvanitët në Greqi – dhe një markë si Made in Arbëria mbështetet pikërisht në këtë trashëgimi të përbashkët.